برند و بکر ، عکاسان مفهومی

بارزترین نکته در مورد این پروژه، خصوصیات ثابت و پایدار آن است که از همان ابتدا ماهیت مفهومی بدان می بخشید. درون مایه این تلاش مستمر، تصاویری است از نمادهای مختلف ساختمان های صنعتی بازمانده از سال های آغازین قرن، متقارن با زمان شکل گیری معماری مدرن.

این تصاویر بدون هرگونه قضاوت و با بی طرفی خیره کننده ای ، انواع برج های آب، کوره های انفجار، برج های خنک کننده ، عمارت های بادگیر و نظایر آنها را در آلمان به نمایش می گذارند.

دو هنرمند مدتی بعد به سراغ همین بناها در کشورهای دیگر اروپایی و امریکا رفته تا از این طریق زمینه ای مقایسه ای برای شناخت انواع ساختمان های صنعتی پدید آورند. بدین ترتیب پروژه عملا به نوعی گونه شناسی معماری صنعتی و تشریح خصوصیات و وجوه اشتراک و افتراق آنها تبدیل شد.

عکس ها همواره به صورت مجموعه ای ، اکثرا نُه تایی، اشکال مختلف یک عملکرد واحد، مثلا برج آب، را نشان می دهند. در مواردی تعداد عکس ها در یک مجموعه افزایش یافته و گاه تا 30 تصویر را در بر می گیرد.

آنچه در ظاهر مجموعه عکس ها رخ می نماید، نوعی تصاویر مستندگونه از یک موضوع ثابت با نگاهی تطبیقی و نیز اشاراتی از جمله رو به زوال بودن این گونه جالب توجه از معماری مدرنیستی در کشورهای صنعتی است. اما فراتر از این برخی ویژگی های ذهنی این مجموعه آن را در ردیف نخستین تلاش های مفهومی با استفاده از رسانه عکس قرار می دهد.

این ویژگی ها عمدتا به ارائه منظم و سریالی آثار، فاصله گیری از بیان احساسی و تاثیرگذاری دراماتیک و نیل به حد مفرطی ار انتزاع در عکس هایی منجمد و عینیت گرا مربوط می شود.

تمامی تصاویر عکاسانه به شکل پایداری از یک مجموعه محدودیت های بصری تبعیت می کنند:

اول ، پرهیز از فام های رنگی در تصاویری که همیشه منحصرا سیاه و سفید هستند.

دوم، ارائه کادربندی ساده و کلاسیک و اجنتاب ازترکیب بصری پیچیده که با عکس هایی از محور اصلی بنا و ارتفاع طبیعی دید انسان تحقق یافته است.

سوم، تهیه عکس زیر نور ملایم با زمان نوردهی زیاد در شرایط آسمان ابری که نتیجتا به عکس هایی عاری از کنتراست ، بدون سایه با عمق میدان وضوح زیاد منجر شده است.

چهارم ، عدم ارائه بنا مابین پیش زمینه و پس زمینه تصویر و اجتناب از قرارگیری آن در پیشاپسش یک منظره دوردست.

پنجم، فقدان هرگونه عنصر ناظر از قبیل انسان، درخت و اتومبیل که معمولا در عکس های معماری و تصاویر نمای ساختمان ها دیده می شود.

ششم، پرهیز از نگاه به بنا از زواییای مختلف و تهیه تصویری روبه رو، مسطح و بدون حجم نمایی از ساختمان به طوری که صرفا امکان مقایسه منظر خارجی آن با ساختمان های مشابه را فراهم سازد.

ادامه دارد...

جنبش هنر مینیمالیسم/ علیرضا سمیع آذر

آخرین جنبش های هنری قرن بیستم/ لوسی اسمیت

تاریخ هنر مدرن / ه.ه. آندرسون

مطالب مرتبط

پرفورمنس ، هنر اجرا

هنر جدید به مثابه مفهوم گرایی

هنرمندی که هیچ هدف خاصی ندارد